www.wfrpsesje.fora.pl

Farin

Znudzony czekaniem na kolegow zaczynam spiewac tradycyjna piesn krasnoludzka, gdybym mial kopalnie siabadabadabadabadaba da:D caly dzien bym sobie w niej kopal....

Ahraman

Owszem, byłem u niej, gdyż jak mówiłem miałem jej sprzedać nieco trunków. Zostałem nawet zaproszony na obiad wraz z moimi kompanami. Hrabina i jej dzieci skończyły wcześniej i wszyscy przeszli do salonu. My zostaliśmy, ale gdy usłyszeliśmy jakich hałas szybko pobiegliśmy sprawdzić co się stało. Widok był okropny. Dwójka dzieci hrabiny i ona sama leżały na ziemi martwe, a w pomieszczeniu został jeszcze jeden żywy - woźnica. Ale okazało się, że włada on jakąś straszliwą magią i ledwie wyszłem żywy z tego starcia. Zaraz potem uciekł powozem, widać śpieszyło mu się.

Siergiej

Ahraman: Skończyłeś swoją opowieść, a barman wyraźnie poirytowany zapytał: Zara, zara! Jaka magia, jaki woźnica?! I gdzie tu te Wilhelm?!

Kotylion: Wrzuciłeś do plecaka album i udałeś się do kontuzjowanego Linara, sprawdzić jego stan. Jest bardzo kiepsko. Zaczął majaczyć i chyba zdaje mu się, że śpiewa.

Linar: Na szczęście nikt poza Kotylionem nie słyszy Twego śpiewu. Problem w tym, że Ty też powoli przestajesz.

Co robicie?

Su Yeng

biorę wszstkie zdatne do tego rzeczy i robie kolejny opatrunek na ranie (znaczy opatrunek na opatrunku)

Farin

czemu ta sciana sie tak kolysze, czuje sie jak na statku

Ahraman

Ano chodzi o to, że Wilhelmha wśród martwych nie było. Za to słychać było jego głos wołający woźnice, co zresztą nas uratowało.

Siergiej

Linar: Czujesz się, jakbyś popadał w stan nieważkości. Ty latasz...

Kotylion: Ponownie owinąłeś ciało krasnoluda względnie czystymi tkaninami. Ale to raczej nie zadziałało. Po dokładnym przyjrzeniu się śladom na poprzednim bandażu zauważyłeś, że czerwień krwi miesza się na nim z żółcią...

Ahraman: Grupka ludzi znowu się rozemocjonowała. Przybyło kilku nowych, trzeźwych gości. No i co, i co dalej?! Uciekli?! Gdzie, gdzie?!

Co robicie?

Ahraman

Widziałem tylko jak odjeżdżają powozem, za to może ktoś w mieście widział gdzie jedzie. Może i sam ruszyłbym w pościg gdyby nie to, że jeden z moich towarzyszy został bardzo ciężko ranny.

Su Yeng

NO to on chyba już z tego nie wyjdzie trzymaj się idę po pomoc
idę do świątyni morra

Farin

jestem ptakiem zawsze chcialem latac mam skrzydla. bzium bzium.

Siergiej

Linar: Może zauważyłbyś, że dla odmiany zostałeś sam, ale zajęty jesteś podziwianiem rzeki Reik z lotu ptaka. Nie długo dolecisz do Altdorfu...

Kotylion: Nieco przygnębiony losem kompana, który właśnie dokonuje się za Twoimi plecami niejako z Twojej winy, znowu pomaszerowałeś do świątyni Morra. Po chwili znowu znalazłeś się w jej ciemnym, wręcz mrocznym wnętrzu. Tym razem kapłan nie dał się zaskoczyć. Patrzy na Ciebie nieco przerażony. Czego znowu?!

Ahraman: Pomruki uznania przetoczyły się przez kilkunastoosobową grupkę ludzi wokół Ciebie. Barman zabrał z lady butelki i niedbale rzucił Ci dwie Złote Korony.

Co robicie?

Su Yeng

Chyba bedzie kolejny martwy więc jakby kapłan był łaskaw kolejny raz odprawic rytulał pogrzebowy mówie przygnębionym głsem i najgorsze jest chyba to że to moja wina

Ahraman

biore pieniądze Dzięki. Ale czy kupi pan więcej?

Farin

czas wracac do posiadlosci moze moi kompani martwia sie o mnie??

Siergiej

Kotylion: Kapłan jęknął, mruknął coś pod nosem i powolnym, chwijnym krokiem ruszył za Tobą. Kiedy dotraliście do posiadłości okazało się, że Linar przynajmniej chwilowo odzyskał przytomność umysło. I jakoś tak nabrłą koloru - nie jest już tak śmiertelnie blady.

Linar: Wróciłeś. I faktycznie, Kotylion jest przy Tobie. I znowu przyprowadził JEGO!

Ahraman: Barman uśmiechnał się ironicznie i rzucił tylko Nie, po czym zajął sie obsługiwaniem klientów.

Co robicie?

Farin

co on tu robi?? juz chcesz mnie grzebac??Krasnoluda nie latwo jest zabic

Su Yeng

mówie szeptem do kapłana Niestety nie sądze żeby pożył dłużej niż kilka godzin więc jakby mógł kapłan odprawic ostatnie rytuały

Ahraman

rozglądam się po karczmie i przysłuchuje rozmową

Siergiej

Ahraman: Zacząłeś wsłuchiwać się w to, o czym gawędzą goście tej oberży. Niestety, nic ciekaweo poza plotkami i ploteczkami z życia i śmierci hrabiów i ich genotypu nie usłyszałeś. Rozglądnąłeś się więc wokół siebie i zauważyłeś, jak drzwi uchyliły się. Do karczmy wszedł...

Kotylion: Kapłan niepewnie podszedł w stronę krasnoluda, którego trzeźwość opuściła na ten widok. Zaczął szarpać się w fotelu i majaczyć. Po chwili opadł zmęczony na oparcie i zamknął oczy.

Linar: Kapłan Morra zaczął zbliżać się do Ciebie. Z przerażenia straciłeś panowanie nad sobą. Chciałeś uciekać - nie byłeś w stanie. Chciałeś krzyczeć - nie potrafiłeś. Poczułeś tylko, jak z ran ponownie wylewa się krew. Po chwili nie widziałeś już kapłana w czerni. Przed Tobą stanął ktoś inny, w prostej tunice o tym samym kolorze. Na jego ramieniu siedzi wielki kruk o pierz czarnym jak non. Mądre oczy spoglądają na Ciebie zza rogowych oprawek okularów. Rzadkie, siwe włosy spływają mu do ramion, pozostawiając na środku głowy zabawną łysinę. Z ironicznym uśmiechem, gestem zaprasza Cię do przejścia przez zionącą pustką bramę. Znowu możesz chodzić, ale nie kontrolujesz tego, gdzie idziesz. Twoje nogi same kierują Cię ku bezdennemu przejściu.

I tak oto dzielny krasnolud Linar opuścił świat żywych i dołączył do swojej rodziny...

KONIEC SESJI 8

Michał - Całkiem fajnie udało Ci się opchnąć gościowi to wino. Wyszedłem z założenia, że nie dasz rady, wiec miło mnie zaskoczyłeś. 60.

Darek - szału nie ma, ale jest wudoczna poprawa względem wczoraj. Morrowa bogobojność choć momentami odrobine sztuczna, to jedna efektowna. 55

Konrad - Tobie się doświadczenie już nie przyda. Ale odgrywałeś Linara nieźle. Szkoda, że postać została udupiona, bo miała pewien potencjał.