www.wfrpsesje.fora.pl

Farin

udaję się za towarzyszami

Siergiej

W milczeniu przeszliście przez upiornie cichą wioskę, by w końcu stanąć przed wysoką, ceglaną budowlą, ustawioną kilkanaście metrów za mocną, żelazną bramą, która zastawia Wam drogę. Tuż za nią stoi spora, zdobiona kareta. Stangret w milczeniu przypina do niej konie. Najwyraźniej ktoś gotuje się do podróży.

Co robicie?

Ahraman

Pytam się czlowieka: Czy zastaliśmy hrabine?

Siergiej

Ahraman: Stangret, nadzwyczaj wysoki człowiek w podeszłym wieku niemal pozbawiony włosów, za to mający w nadmiarze zmarszczek, odszedł od koni i ochrypłym, trzęsącym się głosem odpowiedział na Twoje pytanie: Taaak. Od tej tragedii nie wychodzi z domu. Czeka teraz na zawezwanego łowcę nagród. Jak on się nazywał? Ahriman? Angriman? Staruszek zaczął, bardziej do siebie, niż do Ciebie, wymieniać kolejne potencjalne imiona. Twoje, rzecz jasna.

Kotylion, Linar: Z niejakim rozbawieniem obserwujecie rozmowę nowego towarzysza ze starym stangretem.

Co robicie?

Ahraman

Ahraman - Rzekłem urażonym głosem - To ja

Siergiej

Ahraman: Aaaaaaa, no tak. Mogłem się domyślić. Tak serdecznie pana przepraszam, panie Ahrimanie, tak bardzo przepraszam...staruszek wykrztusił z siebię chyba ze sto przepraszających sentencji, po czym od razu rzucił szybkim Zaraz wrócę! i na tyle szybko, na ile pozwalało mu niemłode już ciało udał się do posiadłości hrabiny, zostawiając Cię za bramą.

Kotylion i Linar: Reakcja stangreta na Ahramana coraz bardziej Was bawi.

Siergiej

Odczekaliście kilka minut, które na tym przerażającym zimnie, w paradoksalnie głośnej ciszy, zdawały się bliskie wieczności. W końcu jednak, gdy wydawało się już, iż przyjdzie Wam przymarznąć do ziemi pod bramą rezydencji tutejszej hrabiny, z jej wnętrza wyszedł młody, urodziwy elf-lokaj i ruszył w Waszą stronę. Witam Was, szanowni panowie. Który z Was jest zawezwanym przez hrabinę łowcą nagród... już chciał wymówić imię łowcy, gdy bliżej przyjrzał się osobm, do którym mówi. Wzdrygnął się wyraźnie, gdy wyczuł w dwóch elfach oznaki chaosu ...Ahr-Ahra-Ahramanem?

Kotylion:Wymawiając to imię, lokaj nieustannie wpatrywał się w Ciebie, jakby to od Ciebie oczekiwał odpowiedzi "Ja!". Prawdopodobnie zadziałała w ten sposób Twoja pokiereszowana bliznami, jednooka twarz.

Ahraman

To ja

Su Yeng

tak to on
ja nie mam takiego kretyńskiego imienia

Siergiej

Ahraman: Och, przepraszam uprzejmie! Lokaj wyraźnie odetchnął z ulgą. Czy Ci...panowie są z Tobą, panie? Elf zaczął otwierać bramę, którą do tej pory była zamknięta na kłódkę. Łańcuch ze szczękiem opadł na ziemię.

Ahraman

Owszem, to moi... pomocnicy i idę w kierunku bramy

Farin

podążam za nim. jak najszybciej dostać się do tego ciepłego domu

Su Yeng

ruszam za nim wyprzedzając krasnala

Siergiej

Młody elf, z przerażeniem wpatrując się w oblicze srebrnowłosego Kotyliona, otwarł skrzypiące wrota ze stali i wpuścił Was do wewnątrz. Pozwoliliście, by z powrotem zamknął bramę i poprowadził Was ku CIEPłEMU wnętrzu domu. Przeszliście przez wąski hol, nanosząc tony błota na połyskującą, drewnianą posadzkę. Elf wprowadził Was do imponującego, gustownie urządzonego salonu. Na ścianach wiszą najróżniejsze trofea, prawdopodobnie zdobyte przez hrabiego. W centralnym miejscu wyeksponowano głowę zdobyczy niebagatelnej - Chimery. Po bokach obszernego pomieszczenia ustawione są trójki drzwi, a dokładnie naprzeciwko Was stoi zwrócony w stronę kominka (tyłem do Was) fotel, na którym ktoś siedzi. Nad kominkiem wznosi się coś w rodzaju drewnianego, wewnętrznego balkonu, do którego prowadzą dwie pary schodów - po jednej na każdym z dwóch skrzydeł salonu.
Hrabino! Przybył łowca nagród Ahraman, z dwójką swoich kompanów! Głośno oznajmił młody lokaj.
Drobnej budowy kobieta, odziana w czerń podniosła się z fotela. Po siwych, rzadkich włosach i zaoranej zmarszczkami, zapadniętej twarzy poznajecie, iż czas odcisnął na niej swoje piętno. Witajcie dzielni mężowie. Zaczęła mówić głosem ledwie dosłyszalnym. Czy wiecie, jaka tragedia spotkała mnie i całą moją rodzinę? Jej mądre, czarne oczy zaszły łzami.

Co robicie?

Ahraman

Proszę opowiedz hrabino cuż się stało, a zrobimy wszystko by pomóc mówie ze współczuciem

Siergiej

Sześć dni temu do tej posesji przybył z odległej Estalii, gdzie mieszka na stałe, najstarszy mój syn, Wilhelm, gdyż jego ojciec - mój mąż, szlachetny hrabia Karl Loftberg miał ogłosić swój testament. Zrobił to i Wilhelm wpadł w gniew, gdyż jem,u z całej trójki rodzeństwa przypadła najmniejsza część majątku. Chciał odjechać, ale zatrzymano go, gdy trzy noce temu wydarzyła się rzecz okropna! Głos jej się załamał i zaczęła szlochać, po czym jąkając się, podjęła ponownie Nocą, ktoś zakradł się do naszej posiadłość i uśmiercił mojego męża. Zabrał też wiele naszych kosztowności. Straciliśmy pieniądze, biżuterię i głowę rodziny, człowieka wspaniałego. Helmut i Angela, rodzeństwo Wilhelma, podejrzewają jego i chcą wydać go na stracenie milicji, gdy tylko w państwie zapanuje ład po wojnie. Uwięzili go w piwnicy i tam katują go, by przyznał się, gdzie ukrył kosztowności. A ja, MATKA, nic nie mogę zrobić!!! Wrzeszcząc te słowa, ku Waszemu niezmiernemu zaskoczeniu padła na kolana i poczęła błagać Was Dzielni mężowie! Zrobię wszystko, nawet oddam Wam cały majątek, jeśli tylko uda Wam się go odzyskać i udowodnić niewinność mojego najstarszego syna! Błagam! Zaklinam Was na sprawiedliwość Vereny i mądrość Morra, oczyśćcie z hańby ród Loftbergów!

Zapadła kłopotliwa cisza, przerywana tylko szlochem kobiety.

Co robicie?[/b]

Ahraman

Zrobimy wszystko by oczyścić imię twego syna powiedziałem ze łzami w oczach Ale co mamy zrobić z jego wyrodnym rodzeństwem? Czy mimo zbrodni jakie uczynili mamy ich oszczędzić?

Su Yeng

ale pierdoli ale cóż juz zaczął niech skończy niech sam wyjdzie ze swego pierdolenia

Farin

moze dadza mi jakies ubranie za darmo??

Siergiej

Och nie, nie róbice krzywdy Helmutowi i Angeli, błagam Was! Jeśli tylko możecie, powstrzymajcie ich od katowania Wilhelma, ale nie...nie...NIE! Nie wolno Wam ich zabić, nie, nigdy! Znów zalała się łzami i po chwili, dochodząc do siebie, dodała Cały dom jest do Waszej dyspozycji. Szukajcie gdzie chcecie, bylebyście tylko odnaleźli jakieś ślady! Błagam Was! Po tych słowach, chwiejąc sie podeszła do fotela i ciężko wzdychając, usiadła na nim, tępo wpatrując się w ogień skwierczony w kominku.